Communicatie tussen paarden onderling en tussen paarden en mensen, vindt plaats door middel van lichaamstaal. Een paard geeft kleine, voor ons bijna onzichtbare signalen af, die vaak niet te herkennen zijn. Maar ook zichtbare signalen zijn onderdeel van de communicatie. Door te hinniken geeft een paard uitdrukking van een bepaald gevoel of emotie. Als het paard naar andere paarden roept, zal de toon hoog en helder zijn. Het paard zal zijn verzorger vaak met een lagere en vriendelijkere toon begroeten. Hinniken dat overgaat in een piepende schreeuw, wordt vaak door merries gebruikt om hengsten of andere paarden af te wijzen. Mesten kan een teken van ontspanning en tevredenheid zijn, maar ook een teken van opwinding. Paarden mesten vaak als ze vers stro hebben gekregen, maar ook als ze weer in hun vertrouwde omgeving zijn. Met het zwaaien van de staart, laat het paard zien het ergens niet mee eens te zijn. Bij rijpaarden is het soms ook een uiting van verzet.